Twee handen op één buik
Guus en zijn tante zijn als twee handen op één buik. Ze zijn echt dol op elkaar. Guus geniet van de een op een aandacht van mijn tweelingzus en op haar beurt geniet zij van onze pientere stuiterbal. Regelmatig gaat Guus dan ook een nachtje bij mijn zus logeren. Heel erg leuk, maar ook best pittig. Logeren en overprikkeling gaan daarom makkelijk hand in hand.
Nieuwe prikkels
Guus is een echte High Sensationseeker. Altijd op zoek naar nieuwe prikkels. Hij staat altijd aan, zoals ik dat noem. Onderzoeken, ontdekken, vragen stellen, overal bij willen zijn en niets willen missen. Op het moment dat de vraag komt of hij wil komen logeren bedenkt hij dan ook van minuut tot minuut wat ze zullen doen, wat ze zullen eten en bij welke speeltuin hij van de glijbaan wil. Guus is echter ook heel gevoelig, wat maakt dat de scheidingslijn tussen genoeg prikkels en teveel prikkels niet altijd zo makkelijk te voelen is. Overprikkeling ligt dan ook op de loer.
Timing
Ik gun Guus dit mooie avontuur. De timing is alleen wel essentieel. Hij heeft voldoende tijd nodig om van alle leuke prikkels bij te komen. Guus logeert daarom het liefst aan het begin van het weekend. Zo is er nog tijd over om thuis te ontprikkelen. Laat ik hem te laat in het weekend logeren, dan klopt de timing niet en heeft hij te weinig tijd om weer bij te komen met overprikkeling tot gevolg.
Zachte landing
Ook bij het thuiskomen is er voorzichtigheid geboden. We ontmoeten elkaar buiten. Dit zorgt ervoor dat we rustig aan elkaars energie kunnen wennen en hij niet meteen als een vulkaan ontploft binnen, omdat de prikkels daar moeilijker weg kunnen. We bespreken samen met mijn zus het logeerweekend. Wat ze gedaan hebben, wat leuk of grappig was en welke teleurstellingen er waren. Daarna nemen we uitgebreid afscheid.
Overprikkeling voorkomen
Wanneer mijn zus weer vertrekt begint voor mij het harde werken. Guus is druk en mopperig. Ik kan dit ombuigen door hem in bad te zetten. Warm water, veel schuim en knetters. Na even bij hem te hebben gezeten laat ik hem alleen. Beneden hoor ik hem zingen, geluid maken, lachen. Af en toe klinkt er een gil. Ik heb de bril van overprikkeling opgezet. Alles waar ik normaal iets van zou zeggen laat ik varen. Ik schenk er geen aandacht aan. Want ik weet, dat als ik dat wel doe, er een woede uitbarsting volgt. Hij is op dit moment niet ontvankelijk voor suggesties, terechtwijzingen of goed bedoelde feedback. Guus zit bijna een uur in bad. We kiezen daarna kleding die lekker zit. Eten dat makkelijk gegeten wordt. Voor het slapengaan pakken we de dag afsluitkaarten om in rust en verbinding de dag af te kunnen sluiten.
Zelfzorg
Misschien wel het belangrijkste om dit goed te laten verlopen. Ik heb goed voor mezelf gezorgd voor Guus thuis kwam. Mijn to do lijstjes zijn afgewerkt. Geen dingen die ik vanmiddag nog moet doen. Voldoende rust gepakt. Samen met mijn man besproken hoe we de middag indelen. Zo kan ik er voor de volle 100 procent voor Guus zijn. Kan ik de rust bewaren om zijn gemopper en geschreeuw te zien als overprikkeling. De co-regulatie die hij nodig heeft kan ik hem bieden. Mijn rust wordt zijn rust. Logeren resulteert dus niet altijd in overprikkeling.
