Ik zit er naar te kijken en voel medelijden met het meisje. Wat was het mooi geweest als de volwassene even contact met haar had gemaakt. Haar gevoel erkent had en had laten merken dat ze het meisje had gezien met al haar verdriet.
Het viel inderdaad mee, ze was niet gewond en de ballenbak is nu niet de meest vreselijke plek om op je billen te vallen. Maar ze was geschrokken, zo erg dat ze er van moest huilen.
Huilen is iets wonderlijks. Kinderen doen het regelmatig en volwassenen vinden het vaak vervelend. Worden er misschien ook wel een beetje ongemakkelijk van. Wanneer een kind huilt , proberen we dit zo snel mogelijk te sussen. Dit doen we door allerlei dingen in werking te zetten om maar te zorgen dat het stopt. We leiden ze af met iets anders, we zeggen ‘ zo, nu is het over’ of zoals in dit voorbeeld hierboven we zeggen dat het wel meevalt. Vaak worden volwassenen er ook een beetje ongemakkelijk van als een kind huilt. Kijk maar eens hoe snel een huilende baby terug wordt gegeven aan de moeder tijdens een kraambezoek. Mensen willen graag dat alles vredig en positief verloopt. Wanneer een kind het op een huilen zet is er duidelijk iets mis en willen we het zo snel mogelijk opgelost hebben zodat alles weer oké is. Wat er eigenlijk in alle bovenstaande voorbeelden gebeurt is dat we de emoties van het kind ontkennen. “ Je kunt nu wel huilen, maar dat is nergens voor nodig. “ Tenminste dat denken wij. Echter is huilen een zeer effectieve manier van het lichaam om stress te verminderen. Huilen lucht op. Huilen helpt je om dingen los te laten en om erachter te komen wat je dwars zit. Dit geldt voor kinderen ook. Wat kun je dan wel doen op het moment dat je kind begint te huilen?
– Wees er voor je kind
– Zeg: ‘ ik zie dat je verdrietig bent’
– Benoem wat er is gebeurt wanneer je dit weet bijvoorbeeld: ‘Ik zie dat jij verdrietig bent, omdat je graag nog even op de trampoline had gewild en jij je plek nu aan Jasmijn moet geven.’
– Bied geen oplossing
Het verdriet van je kind mag er zijn en hoeft niet opgelost te worden. Wat kinderen vaak willen is gezien worden. Horen en voelen dat je hun verdriet ziet. Je kind mag voelen dat het oké is om te huilen en het helpend is om zich daarna weer beter te voelen.
Hooggevoelige kinderen hebben deze behoefte in zelfs in grotere mate. Er gebeurt veel in hun binnenwereld waar wij als buitenstaanders niets van meekrijgen. Wanneer ze dan huilen, al is het maar om zo snel mogelijk het teveel aan prikkels kwijt te raken, is het fijn dat je er als ouder gewoon voor je kind bent. Zonder oplossing, zonder ontkenning, gewoon met een knuffel of een arm om haar heen.
